Το Πνεύμα Των Γονιών Μου Εξακολουθεί Να ανυψώνεται Μέσα Στη Βροχή, Patricio Pron

“ Σκοπός της τέχνης είναι

        να δώσει στη ζωή σχήμα…”

                             W. Shakespeare

 

…κι αυτό μάλλον προσπάθησε να κάνει κι ο ήρωας του Αργεντίνου συγγραφέα Patricio Pron στο τελευταίο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, δηλαδή μέσα από την τέχνη του, τη συγγραφή, να δώσει σχήμα στα πρώτα χρόνια της ζωή του, σε μια περίοδο της Αργεντινής γεμάτη πολιτικές αναταραχές και κοινωνικό αναβρασμό.

Φτάνοντας το 2008 στο πατρικό του σπίτι, βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες, με αφορμή τη βεβαρημένη υγεία του πατέρα του, με τον οποίο δεν διατηρούσε καλές σχέσεις, ο ανώνυμος ήρωας του Pron θα ανακαλύψει τυχαία έναν φάκελο γεμάτο αποκόμματα άρθρων και αστυνομικές αναφορές σχετικά με την εξαφάνιση ενός άγνωστου σε εκείνον άνδρα. Ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της εξαφάνισής του, θα γίνει μάρτυρας μιας σκοτεινής ιστορίας βαθιά φυτεμένης στο παρελθόν της χώρας του αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένης με αυτό των γονιών του.

Χρησιμοποιώντας με ευφυέστατο τρόπο το αστυνομικό στοιχείο, παραθέτοντας αυτούσια πραγματικά άρθρα εκείνης της εποχής στο δεύτερο μέρος του βιβλίου του, ο Pron μοιάζει να κάνει τον αναγνώστη μέρος της έρευνας του αλλά στην ουσία τον κάνει συνοδοιπόρο στον προσωπικό αγώνα που δίνει για να φτάσει στην αλήθεια.

Μέσα από περιγραφές που μοιάζουν να έχουν γραφτεί υπό την επήρεια χαπιών ή εν μέσω παραζάλης, ο ήρωας του Pron φέρνει στην επιφάνεια θραύσματα αναμνήσεων των παιδικών του χρόνων και προσπαθεί να συνθέσει τα κομμάτια ενός παζλ που αφορά την ιστορία της χώρας του για την οποία νιώθει μια έμφυτη αποστροφή αλλά κυρίως της οικογενειακής του ιστορίας που τώρα έφτασε η ώρα να ειπωθεί για να την κατανοήσει πρώτα εκείνος.

Σε αυτό το αυτοβιογραφικό του βιβλίο, διανθισμένο με αρκετά ψήγματα μυθοπλασίας όπως θα ομολογήσει ο ίδιος στον επίλογο, ο Αργεντίνος συγγραφέας προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το παρελθόν και με το «αναπόφευκτο βάρος της ήττας» που έπεσε στις πλάτες των γονιών του αλλά και να φωτίσει αθέατες πλευρές της περιόδου μετά το θάνατο του Περόν, μιας εποχής που είχε τρομακτικό αντίκτυπο τόσο στη δική του ζωή όσο και σε όλων των παιδιών των αντιφρονούντων.

«Το πνεύμα των γονιών μου εξακολουθεί να ανυψώνεται μέσα στη βροχή» είναι ένα βαθιά προσωπικό, συγκινητικό και μελαγχολικό βιβλίο. Ο Patricio Pron χρησιμοποιεί την τέχνη του ως μοναδικό εργαλείο επαναφοράς τόσο της δικής του μνήμης αλλά και ενός ολόκληρου έθνους, διηγείται μια συλλογική εμπειρία με ατομικό τρόπο και επιτυγχάνει με αυτό τον τρόπο να αποτίνει φόρο τιμής σε όλους τους νεκρούς εκείνης της εποχής.