* Redheadreads *

“ Σκοπός της τέχνης είναι         να δώσει στη ζωή σχήμα…”                              W. Shakespeare   …κι αυτό μάλλον προσπάθησε να κάνει κι ο ήρωας του Αργεντίνου συγγραφέα Patricio Pron στο τελευταίο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος , δηλαδή μέσα από την τέχνη του, τη συγγραφή, να δώσει σχήμα στα πρώτα χρόνια της ζωή του, σε μια περίοδο της Αργεντινής γεμάτη πολιτικές αναταραχές και κοινωνικό αναβρασμό. Φτάνοντας το 2008 στο πατρικό του σπίτι, βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες, με αφορμή τη βεβαρημένη υγεία του πατέρα του, με τον οποίο δεν διατηρούσε καλές σχέσεις, ο ανώνυμος ήρωας του Pron θα ανακαλύψει τυχαία έναν φάκελο γεμάτο αποκόμματα άρθρων και αστυνομικές αναφορές σχετικά με την εξαφάνιση ενός άγνωστου σε εκείνον άνδρα. Ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της εξαφάνισής του, θα γίνει μάρτυρας μιας σκοτεινής ιστορίας βαθιά φυτεμένης στο παρελθόν της χώρας του αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένης με αυτό των γονιών του. Χρησιμοποιώντας με ευφυέστατο τρόπο το αστυνομικό στοιχ

«Η ευτυχία της παιδικής μου ηλικίας δεν έληξε όταν έφυγε η μητέρα μας αλλά όταν έφυγε η Μέιβ, τη χρονιά που παντρεύτηκε ο πατέρας μου την Άντρια.» Αφηγητής αυτού του συγκλονιστικού βιβλίου, ο μικρός Ντάνι, ο οποίος, μαζί με την αδερφή του Μέιβ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι των παιδικών του χρόνων, το Ολλανδέζικο σπίτι, καθώς εκείνο πέρασε στην ιδιοκτησία της μητριάς του μετά το θάνατο του πατέρα τους. Κι ενώ κανείς θα πίστευε πως το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε μια χιλιοειπωμένη ιστορία διεκδίκησης ενός ακινήτου, το «Ολλανδέζικο Σπίτι» μιλά για κάτι εντελώς διαφορετικό. Καλύπτοντας μια εποχή σχεδόν πενήντα χρόνων, το βιβλίο αφηγείται την ιστορία του Ντάνυ και της αδελφής του Μέιβ, η οποία τον τύλιξε με έναν αδιαπέραστο μανδύα προστατευτικότητας κι έγινε η ηρωίδα των παιδικών του χρόνων. Η αδελφική αγάπη αυτών των δύο ανθρώπων, στάθηκε ασπίδα σε όλα τα βέλη κακίας που εξαπέλυσαν επάνω τους οι άνθρωποι, σε όλα τα χτυπήματα που τους επεφύλασσε η μοίρα. Μαζί πορεύτηκαν, πιασμένο

  Το άνοιγμα αυτού του βιβλίου, ισοδυναμεί με είσοδο του αναγνώστη σε ένα λογοτεχνικό λαβύρινθο, τον οποίο έχτισε ο Νομπελίστας συγγραφέας για εκείνον. Μέσα από τη δαιδαλώδη αφήγηση του Παμούκ, με εναλλαγές αφηγητών και πολλαπλές αναδρομές στο παρελθόν των παιδικών τους χρόνων, ακολουθούμε τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, τον Γκαλίπ, σε ένα ατέρμονο ταξίδι στο χρόνο και την Ιστορία. Περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια της Ίνσταμπουλ, ο Γκαλίπ γίνεται μάρτυρας μιας πόλης που απεκδύεται τον μανδύα της παλιάς της Αίγλης και υποκύπτει στον εξευρωπαϊσμό της, ενώ εκείνος αναζητά τη σύζυγό του, Ρουγιά. Ο Γκαλίπ θα ξεχυθεί σε μια συναρπαστική περιπλάνηση σαν άλλος Οδυσσέας, μόνο που η δική του Πηνελόπη δεν τον περιμένει στωικά σε ένα μακρινό παλάτι, αλλά τον έχει εγκαταλείψει αφήνοντάς του μόνο ένα γράμμα, τερματίζοντας έτσι ένα τριετή γάμο που υπέκυψε στο φθοροποιό χρόνο. Κι ενώ φαινομενικά, ο ήρωας του Παμούκ μοιάζει να αναζητά τη χαμένη του αγάπη, στην πραγματικότητα η αναζήτηση αυτή είναι συνυφασμέν

  Ρώτησαν τον Ocean Vuong αν η τέχνη απαιτεί πόνο για να γεννηθεί. Τους απάντησε ΄΄όχι΄΄, πιο πολύ για να το πιστέψει κι   ο ίδιος, όπως θα γράψει. Δεν ξέρω αν απαιτείται πόνος, σίγουρα όμως χρειάζεται γενναιότητα για να γράψεις ένα βιβλίο σαν αυτό, γιατί στην ουσία ο Vuong , μέσα σε 315 σελίδες, δημιούργησε το χάρτη της πολυτάραχης ζωής του κι έβαλε τις πληγές του σημάδια για εμάς, για να βρούμε το δρόμο και να βγούμε από το προσωπικό μας σκοτάδι, στο φως. Όπως έκανε κι εκείνος. Κι αν κάποτε στη ζωή σας, ακολουθήσατε κάποια μονοπάτια παρόμοια με τα δικά του, τότε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα σας συγκλονίσει. Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι» είναι ουσιαστικά μια επιστολή προς την αγράμματη μητέρα του, η οποία προφανώς δε θα μπορέσει ποτέ να διαβάσει, γεγονός που του δίνει τη δύναμη να γράψει τα πάντα για να απελευθερωθεί. Είναι η καταγραφή των αναμνήσεων του από τη συμβίωση με δυο γυναίκες στιγματισμένες από τον πόλεμο του Βιετνάμ, τη μητέρα και τη

  To «Χάθηκε βελόνι», το δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημα του συγγραφέα, είναι ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο βιβλίο, τόσο για τον τίτλο του -πρόκειται για στίχο παιδικού τραγουδιού- όσο και για τη δομή πάνω στην οποία ο συγγραφέας έχτισε την ιστορία του, μια ιστορία που ξεκινά από την Ελλάδα του σήμερα, μας ταξιδεύει στην Αλβανία του 1938 και την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, για να καταλήξει στους πολύβουους δρόμους της Νέας Υόρκης. Μέσα από την αφήγηση, άλλοτε τριτοπρόσωπη κι άλλοτε πρωτοπρόσωπη, ακολουθούμε τα χνάρια που αφήνει πίσω της η οικογένεια του Παύλου και της Τέτας Ζέφου, μιας πολύτεκνης οικογένειας που προσπάθησε να στήσει τα θεμέλια μιας αξιοπρεπούς ζωής στο δίπατο αρχοντικό σπίτι στο Δρεπένι της Αλβανίας αλλά αναγκάστηκε να μετοικήσει στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 90’, με μια τραγωδία να λαμβάνει χώρα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μια τραγωδία που σημάδεψε και καθόρισε την μετέπειτα ζωή των πρωταγωνιστών. Ο συγγραφέας στήνει ένα πολυπρόσωπο και πολύχρονο σκηνικό για να αφη

  «Για να θάψουμε την παιδική μας ηλικία, πρέπει να είμαστε από καλύτερο σπίτι…» Τα Χριστούγεννα του 2000, η δεκάχρονη Τζάκετ, θα λογομαχήσει με τον μεγαλύτερο αδερφό της, επειδή εκείνος θα αρνηθεί να την πάρει μαζί του στον παγοδρομικό γύρο της Μεγάλης Λίμνης, στον οποίο θα λάβει μέρος. Εκείνη θα θυμώσει και θα ευχηθεί αντί για το κουνέλι της, ο Θεός να πάρει κοντά του τον αδερφός της. Αυτή όμως η παιδική παρόρμηση θα τη στοιχειώσει για πάντα, αφού λίγες ώρες αργότερα, ο Μάτις θα ανασυρθεί νεκρός από την λίμνη. Ο χαμός του θα σημάνει αυτόματα το τέλος της αθωότητάς της και την βίαιη μετάβασή της στην ενήλικη ζωή. Η Τζάκετ θα θεωρήσει υπεύθυνο τον εαυτό της για το θάνατο του αδερφού της και θα δεχθεί οποιασδήποτε μορφής βασανιστήριο, πιστεύοντας πως έτσι θα εξιλεωθεί. Ο θάνατός του όμως θα συνθλίψει και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. Οι γονείς, παραλυμένοι από τη θλίψη, θα αφήσουν τα τρία εναπομείναντα παιδιά τους απροστάτευτα. Κανείς δε θα τους δείξει τον τρόπο να διαχειρισ

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σέρνουν το παρελθόν τους σαν βαρίδι στο πόδι, μη μπορώντας να απογειωθούν. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που ένα τραγικό γεγονός που τους συνέβη, άνοιξε μια τρύπα στην καρδιά τους κι από εκεί μέσα άδειασε όλη τους η ζωή. Ίπτανται άυλοι, κενοί, μέχρι να βρεθεί  κάποιος που θα γίνει το κέντρο βάρος τους και θα τους γυρίσει στη γη, θα τους επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δυο τέτοιοι άνθρωποι είναι οι ήρωες αυτού του βιβλίου. Ο Γουίλ, ένας άβγαλτος νέος, που απαρνήθηκε την πίστη του και μαζί με αυτήν και την προβληματική οικογένεια του. Ευφυής, φιλόδοξος, εργατικός, δυναμικός, θα επιστρατεύσει κάθε μέσο, θεμιτό κι αθέμιτο για να ανελιχθεί, για να γίνει ισάξιος των πλούσιων συμφοιτητών του στο Πανεπιστήμιο του Νοξχερστ. Μέχρι που θα ερωτευτεί την Φοίβη. Η Φοίβη. Μια ανεπανόρθωτα σημαδεμένη γυναίκα, που θεωρεί υπαίτιο τον εαυτό της για μια προσωπική τραγωδία που βίωσε και που την διέλυσε. Μια περιφερομένη χαίνουσα πληγή, ένα πλάσμα που αυτοτιμωρείται ξοδεύοντας τον

  «Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι μ ’ένα κρότο, όχι πάντα με ένα λυγμό, με μια βαθιά απορία μόνο.» Ένας άνδρας ξυπνά στο υπό διάλυση σπίτι μιας αποστεωμένης γυναίκας που γνώρισε το προηγούμενο βράδυ, για να ανακαλύψει στο μπάνιο της μια σειρά από φωτογραφίες ενός ηλικιωμένου, του άνδρα «που τη γέννησε» όπως θα του πει αργότερα, μιας και δυσκολεύεται να τον πει πατέρα. Κι αυτός θα σταθεί ο μοναδικός κρίκος που θα ενώσει τους δυο πρωταγωνιστές, η αναζήτηση της αλήθειας για τους προγόνους τους. Στην «Εβραία Νύφη», ο συγγραφέας αφηγείται τη δραματική ιστορία ενός μοιραίου ζευγαριού, που οδεύει ολοταχώς προς το χάος. Η Νίκη είναι μια γυναίκα «σκιά του εαυτού της», που παλεύει με τη χρόνια βουλιμία αλλά κυρίως με τα φαντάσματα του παρελθόντος της, καθώς προσπαθεί να ανακαλύψει όσα περισσότερα μπορεί για τον πατέρα της, έναν τυχοδιώκτη συνεργάτη των Γερμανών που πλούτισε εις βάρος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, απομυζώντας τις περιουσίες τους κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ο ανώνυμος αφηγητής

«Ίσως οι μητέρες να’ ταν έτσι κι αλλιώς πλάσματα αχανή και μυστηριώδη…» Στο λογοτεχνικό της ντεμπούτο «Οι Μητέρες», το οποίο προσείλκυσε το έντονο ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού- και όχι άδικα- η Αμερικανίδας συγγραφέας Brit Bennett υφαίνει με μαεστρία έναν ιστό από εύθραυστες οικογενειακές σχέσεις, εστιάζοντας κυρίως στη σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης. Κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματός της είναι η δεκαεπτάχρονη Νάντια Τέρνερ κι ο λίγο μεγαλύτερός της Λουκ Σέπαρντ, γιος πάστορα της περιοχής. Η ερωτική σχέση των δύο νέων και προπαντός η έκτρωση στην οποία οδηγήθηκε η έφηβη τότε Νάντια, αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων για τη μετέπειτα δική τους ζωή αλλά και των οικείων τους, καθώς για την ίδια τη Νάντια η έκτρωση που πραγματοποίησε στάθηκε εφαλτήριο για μια νέα ζωή, ενώ για τον Λουκ άγκυρα που τον κράτησε δεμένο με το παρελθόν. Μέσα από μια μεθυστική γραφή που σε παρασέρνει στον κόσμο των ηρώων της, η Bennett ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια του εκάστοτε αναγνώστη τον χάρτη της Κ

  «Έτσι λειτουργούν τα πράγματα Ματιά. Η δικαιοσύνη είναι δουλειά των δικαστών. Η βία είναι δουλειά των μπάτσων. Η υγεία είναι δουλειά των γιατρών. Οι τρελοί στο τρελάδικο…» Γαλλία. Σε μια μικρή πόλη, ο δεκαπεντάχρονος Σαίντ ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου με ρόπαλο από έναν αστυνομικό, κατά τη διάρκεια ενός τυπικού ελέγχου. Η πόλη φλέγεται. Ο αστυνομικός αθωώνεται. Η ιστορία ξεχνιέται. Ή μήπως όχι ; 15 χρόνια μετά, ο εντεκάχρονος Ματιά ζει στην ίδια πόλη που δολοφονήθηκε ο Σαίντ. Δεν τον γνώρισε ποτέ, όμως η δολοφονία του διέλυσε και τη δική του οικογένεια. Κόκκινα γκράφιτι με το σύνθημα «Δικαιοσύνη για τον Σαίντ» γεμίζουν την πόλη. Ο Ματιά ψάχνει απαντήσεις. Όμως οι γύρω του είναι απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα. Μέχρι που ο Ματιά παρατηρεί δύο άντρες να τον ακολουθούν κάθε μέρα μετά το σχολείο. Και τότε στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, θα προστεθούν κι άλλα. Η Cloe Mehdi , γράφει ένα υπέροχο βιβλίο, που από τις σελίδες του ξεχειλίζει οργή, θυμός, αγανάκτηση. Κεντρικός ήρωας

Τελειώνοντας την ανάγνωση του «Φίλου» , του έβδομου κατά σειρά μυθιστορήματος της Αμερικανίδας συγγραφέως Sigrid Nunez - και το πρώτο που μεταφράζεται στα ελληνικά- τολμώ να πω πως είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα αναγνώσματα που επέλεξα να διαβάσω ως τώρα. Κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, μια ανώνυμη συγγραφέας και καθηγήτρια δημιουργικής γραφής, η οποία διαλέγει έναν μάλλον παράδοξο τρόπο να μας αφηγηθεί το χαμό του επίσης συγγραφέα και επιστήθιου φίλου της, ο οποίος προέβη στο απονενοημένο-για τους άλλους- διάβημα, την αυτοκτονία , χωρίς να αφήσει κανένα σημείωμα πίσω του. Αφού ο θάνατος του τη  χτυπήσει σαν κεραυνός εν αιθρία, η ανώνυμη αφηγήτρια θα κληθεί να αντιμετωπίσει κι ένα ακόμα ανεξήγητο γεγονός, να φροντίσει τον Απόλλωνα, έναν μεγαλόσωμο σκύλο τον οποίο ο φίλος της άφησε κληρονομιά. Γραμμένο σε  δεύτερο ενικό πρόσωπο, σαν να απευθύνεται στον αποθανόντα φίλο της, η ανώνυμη ηρωίδα, μέσω μιας μη γραμμικής αφήγησης η οποία μοιάζει με μακροσκελή επιστολή, μας αφηγείται την προσπ

  «Μια συνηθισμένη χαμογελαστή φωτογραφία καλλιστείων κι ένας πόλεμος για το τέλος των χαμόγελων. Η εντολή κάποιου αξιωματικού που εχθρεύεται την ομορφιά και η σύλληψη δυο γυναικών που θα γίνουν μάρτυρες της ομορφιάς. Το Σπίτι της Αλήθειας κι η εποχή του ψέματος. Ένας μελετητής της Αρχαίας Τραγωδίας που προσπάθησε   να αποτρέψει τη νέα τραγωδία. Ξημέρωμα με μια γυναίκα πνιγμένη στη θάλασσα του λιμανιού και ξημέρωμα με δυο καταζητούμενους ζωντανούς στη θάλασσα του νησιού.» «Ο Δύτης» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα που διάβασα με κεντρικό ήρωα τον ιδιωτικό ερευνητή Κρις Παπας ή αλλιώς Χρήστο Παπαδημητρακόπουλο, το οποίο αγόρασα μετά την ανάγνωση του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Κβάντι» που λάτρεψα. Όταν αρχικά το έπιασα στα χέρια μου, προσπάθησα να συσχετίσω τον αρουραίο του εξωφύλλου με τον τίτλο, όπως κάνω πάντα. Όταν το τελείωσα, το σοκ μου ήταν τέτοιο που δεν ξέρω αν τελικά ήθελα να μάθω τον συσχετισμό. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι πραγματεύεται το βιβλίο. Ν

  Η φιλήσυχη οικογένεια του Σαμ και της Έλεν Κάρολ αποτελούνταν από εκείνους και τα τρία τους όμορφα κορίτσια. Την Τζούλια, τη Λίντια και την Κλερ. Ζούσαν ευτυχισμένοι και μεγάλωναν τα   παιδιά τους μέσα σε ένα υγιές και προστατευμένο περιβάλλον. Ώσπου η ευτυχία τους κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος όταν η μεγαλύτερη τους κόρη, η Τζούλια, εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Στα «Όμορφα κορίτσια», η συγγραφέας περιγράφει την ζωή αυτών των ανθρώπων κατά τη διάρκεια των είκοσι χρόνων που ακολούθησαν, μέχρι τη στιγμή που μια ακόμα έφηβη, η Άννα Κιλπάτρικ, θα εξαφανιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και τότε θα ξυπνήσουν μνήμες από ένα οδυνηρό παρελθόν που κανείς τους δεν ξέχασε. Θα ανοίξουν πληγές που είχαν μπαλωθεί πρόχειρα, γιατί…η ζωή συνεχίζεται. Συνεχίζεται όμως; Πώς γίνεται να συνεχίσεις να ζεις, όταν δεν ξέρεις τι συνέβη στον άνθρωπό σου; Η Slaughter γράφει ένα βιβλίο για τη βία που ασκείται πάνω μας, τη σωματική, τη λεκτική, την ψυχολογική. Για τη βία με την οποία εισβάλλει

  Μπέλφαστ, Μάιος 1981. Δύο άντρες βρίσκονται νεκροί με μια  σφαίρα στο κεφάλι και το δεξί τους χέρι κομμένο. Πριν γίνουν  γνωστά περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση, μια γυναίκα  εντοπίζεται απαγχονισμένη βαθιά μέσα στο δάσος ‒ πρόκειται  σίγουρα για αυτοκτονία. Το «Κρύο Χώμα», είναι το πρώτο της σειράς βιβλίων με ήρωα τον αντισυμβατικό Καθολικό αστυνομικό Σον Ντάφι. Γεννημένος κι ο ίδιος στο Μπέλφαστ το 1968, ο Mc Kinty επιλέγει να τοποθετήσει τον ήρωα του και την ιστορία του στο Μπέλφαστ του 1981, κατά τη διάρκεια των Ταραχών. Αν και ομολογώ πως αρχικά με δυσκόλεψε, καθώς δεν γνώριζα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την περίοδο στη Βόρεια Ιρλανδία, τολμώ να πω πως ο συγγραφέας κατάφερε να πετύχει μια πιστή αναπαράσταση της εποχής, όχι μόνο μέσω των πολιτικών αναταραχών που περιέγραφε αλλά και μέσω της αναφοράς άλλων γεγονότων της εποχής, όπως για παράδειγμα το γάμο του Πρίγκιπα Καρόλου με την Πριγκίπισσας  Νταϊάνα. Θα σταθώ επίσης στον ιδιαίτερο ήρωα που έπλασε ο συγγραφέας, το

                  Το 1999, έπειτα από την έκδοση τριών εμβληματικών μυθιστορημάτων, ο διάσημος συγγραφέας Νάταν Φολ ανακοινώνει το τέλος της συγγραφικής του καριέρας και αποσύρεται στο Μπομόν, ένα πανέμορφο παρθένο νησί της Μεσογείου. Το φθινόπωρο του 2018, στο νησί θα φτάσει ένας επίδοξος νεαρός συγγραφέας, με σκοπό να γνωρίσει τον Φολ και να τον συμβουλευτεί για την έκδοση του δικού του βιβλίου και μια νεαρή Ελβετίδα δημοσιογράφος, αποφασισμένη να ξεκλειδώσει τα μυστικά του μοναχικού συγγραφέα. Την ίδια όμως μέρα, σε μια παραλία του νησιού θα ανακαλυφθεί το παγωμένο πτώμα μιας άγνωστης γυναίκας, καρφωμένο στον γηραιότερο ευκάλυπτο του νησιού. Το νησί θα αποκλειστεί ώσπου να διαλευκανθεί η υπόθεση και μετά…το χάος! Η «μυστική ζωή των συγγραφέων» , όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία μυστηρίου που έχω διαβάσει και το ολοκλήρωσα σε λιγότερες από 24 ώρες. Δεν πρόκειται για ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα, καθώς, παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας βάζει

Ο Ρόμπερτ Λουις Στήβενσον, έγραψε «Το διαμάντι του Μαχαραγιά» το 1882. Το βιβλίο αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας του «Οι νέες χίλιες και μία νύχτες» και ουσιαστικά είναι μια συλλογή τεσσάρων διηγημάτων με κεντρικό τους θέμα. τι άλλ o ; Το διαμάντι ενός Μαχαραγιά και το ατέρμονο κυνήγι απόκτησης του. Μέσα από την πένα του συγγραφέα, ακολουθούμε την ξέφρενη πορεία ενός πολύτιμου και πολυθρύλητου πετραδιού που αλλάζει χέρια σωρηδόν, μεταφέρεται μέσα στην καπελιέρα μιας Λαίδης, θάβεται στο χώμα ενός κήπου, κρύβεται επιμελώς στα ράσα ενός παπά και ταξιδεύει από την Αγγλία ως το Παρίσι με τους πιο αλλόκοτους και διασκεδαστικούς τρόπους! Οι ήρωες των ιστοριών αυτών, όλοι τους επίδοξοι κάτοχοι του διαμαντιού, είναι με τον τρόπο τους τραγικές φιγούρες, καθώς οι περιπέτειες τους στέκονται αφορμή για να αναδυθούν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά κι οικογενειακά δράματα, που όμως αποδίδονται από τον συγγραφέα με εξαίσια χιουμοριστική γραφή. Έτσι το βιβλίο αυτό διατηρεί έναν

          Τον Απρίλιο του 2014, 276 κορίτσια απήχθησαν από το σχολείο θηλέων της πόλης  Τσιμπόκ, από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ. Κάποια από αυτά τα κορίτσια κατάφεραν να δραπετεύσουν από τα στρατόπεδα ‘κολαστήρια’ της Σέκτας. Κάποια άλλα, δε στάθηκαν τόσο τυχερά. Το τελευταίο μυθιστόρημα της Ιρλανδής συγγραφέως  Edna   O   Brien , βασίζεται  ακριβώς πάνω σε αυτή την τόσο φρικιαστική ιστορία. Το βιβλίο ‘Κορίτσι’, καταφέρνει να σε εγκλωβίσει στην ιστορία του από την πρώτη κιόλας σελίδα. Μέσω  της καταιγιστικής γραφής της  O   Brien , με τα άγρια τοπία της Νιγηρίας να  πλαισιώνουν τη δραματική αφήγηση της Μαριάμ, διαβάζουμε τη συγκλονιστική ιστορία αυτού του μικρού κοριτσιού με κομμένη την ανάσα. Το βιβλίο περιγράφει με μεγάλη γλαφυρότητα την ιστορία της μικρής μαθήτριας, την αρπαγή της, τη μεταφορά της στα στρατόπεδα της Σέκτας, τις προσπάθειες προσηλυτισμού της καθώς και τα καθημερινά βασανιστήρια στα οποία τηνυπέβαλλαν τόσο εκείνη όσο και τις φίλες της μέχρι τη στιγμή

        Η Τζοβάννα  είναι μια έφηβη που κατοικεί με τους γονείς της σε μία από τις πλούσιες  γειτονιές της Νάπολης, όταν ανακαλύπτει την ύπαρξη μιας θείας που μέχρι τότε αγνοούσε. Η μικρή, διαποτισμένη από τις στερεοτυπικές απόψεις των γονιών της, γοητεύεται από  αυτή την άγνωστη γυναίκα, από τη δύναμη και από της τόσο διαφορετική στάση ζωή της. Όσο όμως πλησιάζει σε εκείνη, τόσο απομακρύνεται από το φαινομενικά τέλειο κόσμο των  γονιών της, καταλήγοντας να παραπαίει ανάμεσα σε δυο περσόνες, της καθωσπρέπει  Τζοβάννα και της αυθόρμητης Τζανινα. Μη θέλοντας να πληγώσει κανένα, λειτουργεί σαν " διπλός" πράκτορας. Ψάχνει την ταυτότητά της, τον αληθινό της χαρακτήρα μα, κατά βάση, ψάχνει την αγάπη.  Ώσπου, ένα μυστικό θα θρυμματίσει το γυάλινο πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει τους  γονείς της και τότε θα ανακαλύψει πτυχές του εαυτού της που ούτε η ίδια γνώριζε πως  υπάρχουν. Το πηγαίο συγγραφικό ταλέντο της Φερράντε αναβλύζει μέσα από της πρωτοπρόσωπη  αφήγηση μιας ,κατά τα άλλα,