Αναρτήσεις

«Ο Άνεμος Ξέρει Τ’ Όνομά Μου», Ιζαμπελ Αλιέντε

Εικόνα
  «Εδώ τα παιδιά είναι ιερά, μόνον όταν είναι λευκά» Αν με ρωτούσαν τι πραγματεύεται το τελευταίο μυθιστόρημα της Χιλιανής Ιζαμπέλ Αλιέντε , θα έλεγα τα παιδιά. Ο Ζάμουιλ Άντλερ από τη Βιέννη, γλίτωσε από τον αφανισμό των Εβραίων γιατί επιβιβάστηκε σε ένα τρένο που τον πήρε μακριά από την οικογένειά του. Η Λετίσια Κορδέρο γλίτωσε από την σφαγή του Ελ Μοσότε, γιατί κατάφερε να διασχίσει τον Ρίο Γκράντε γαντζωμένη πάνω στον πατέρας της.   Η Ανίτα Ντίαζ από τον Ελ Σαλβαδόρ, κατάφερε να ξεφύγει από έναν αδίστακτο άνδρα που επιχείρησε να δολοφονήσει την μητέρα της, φτάνοντας μαζί της μέχρι τα σύνορα, όπου εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής των ΗΠΑ, αναγκάστηκε να χωριστεί από εκείνη. Όλα αυτά τα παιδιά, όπως και εκατομμύρια άλλα σε όλο τον κόσμο, βίωσαν το άγριο τέλος της παιδικής τους ηλικίας, αφού όχι μόνο αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τον τόπο γέννησής τους, αλλά και να αποχωριστούν δια παντός τα αγαπημένα τους πρόσωπα, κουβαλώντας το βάρος της μοναξιάς και της αβεβαιότητας μέχρι κ

«Hercht 007769» Λάσλο Κρασναχορκάι

Εικόνα
  Η ανάγνωση του « Herscht 007769», ενός κειμένου 420 σελίδων χωρίς κανένα άλλο σημείο στίξης πέραν του κόμματος, θα μπορούσε να παραλληλιστεί με επιβίβαση σε ένα αυτοκίνητο που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι ενώ ξέρεις πως η κατάληξη δεν θα είναι μάλλον ευτυχής, είναι πλέον αργά για να αποβιβαστείς. Έτσι και στο βιβλίο, η ορμητική αφήγηση σε αιχμαλωτίζει και σε αναγκάζει να διαβάζεις ασταμάτητα κι ας καταλαβαίνεις απ’ τις πρώτες αράδες πως κάτι κακό προοιωνίζεται. Τόπος δράσης η Θουριγγία, ένα ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας, όπου μόνο τυχαία δεν επελέγη απ’τον συγγραφέα, καθώς συνιστά πρόσφορο έδαφος ανάδειξης ναζιστικών μορφωμάτων. Κεντρικός ήρωας ο μεγαλόσωμος Φλόριαν Χερστ, ένας φιλήσυχος τοιχοκαθαριστής που ζει υπό την καθοδήγηση του βίαιου αφεντικού - «προστάτη» του, ενός αδυσώπητου άνδρα που είναι κι ο αρχηγός μιας συμμορίας Ναζί-μουσικών με την ονομασία «Η συμφωνική της Κάνα». Ο Φλόριαν έχει εμμονή με την υπόθεση του «κενού χώρου» και φοβούμενος πως το τέλος του κόσμου εί

Φλόρενς Μπλαντ, Ανδρέας Νικολακόπουλος

Εικόνα
  Στις πρώτες σελίδες του νέου βιβλίου του Ανδρέα Νικολακόπουλου, ο αναγνώστης συναντά τη φράση «το παρεδώσε με το αίμα δεν είναι χωρίς αντίτιμο» και κάπου προς το τέλος, «εγώ με το αίμα ξόφλησα». Έτσι γίνεται εξ αρχής αντιληπτό πως ολόκληρο το σπονδυλωτό μυθιστόρημα που έχει στα χέρια του είναι ένας κύκλος αίματος που κάνει σαφές πως, άπαξ κι ανοίξεις ο ίδιος την πόρτα στο κακό, αυτό θα σε βρει όπου κι αν κρυφτείς. Κεντρικοί ήρωες του σπονδυλωτού μυθιστορήματός του, ένα αλλόκοτο δύσμορφο πλάσμα που εντοπίζεται στα αφρισμένα νερά του Δούναβη, ένας Γάλλος δήμιος, μια Νορβηγίδα που κορόιδεψε το θάνατο, ένας Ουαλός μετανοημένος επαναστάτης κι η Αγγλίδα Φλόρενς Μπλαντ, ή αλλιώς Δηλητηριάστρα. Οι ιστορίες τους διατρέχουν για δύο ολόκληρους αιώνες την ταραγμένη Ευρώπη, διαγράφοντας εν αγνοία τους, ομόκεντρους κύκλους βίας κι αίματος, για να καταλήξουν εκεί που άρχισαν όλα. Όλοι τους, πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο για να επιβιώσουν. Συμμάχησαν με το κακό για να αναρριχηθούν και στο τέλ

Patriot, Μιχάλης Μαλανδράκης

Εικόνα
  Ο εικοσιτριάχρονος Αγκίμ, είναι ένας μετανάστης δεύτερης γενιάς, ο οποίος κατάγεται από την Αλβανία αλλά έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα, μιλώντας άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Βιοπορίζεται δουλεύοντας σαν σερβιτόρος και παράλληλα παίζει κλαρίνο στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, προκειμένου να συμπληρώσει το εισόδημά του αλλά κι επειδή αποφεύγει να επιστρέφει στην γκαρσονιέρα των 35τμ που μοιράζεται με τους δύο συγκατοίκους του. Ώσπου μια μέρα, την ώρα που χαρίζει στους περαστικούς τις παραπονιάρικες νότες του κλαρίνου του-κι εκείνοι τον αγνοούν- θα τον πλησιάσει ένας μυστήριος μαυροντυμένος άνδρας και με την πρόφαση ότι είναι « Patriot »,   δηλαδή συμπατριώτης του από την Αλβανία, θα τον βάλει για τα καλά στον κόσμο της νύχτας. Ισχύει πως η νουβέλα του Μαλανδράκη δεν είναι σαν ιστορία, κάτι που δεν έχει ξανασυναντήσει το αναγνωστικό κοινό, εκεί ακριβώς όμως είναι που παίζεται όλο το στοίχημα, αυτό που, κατ’εμέ, ο Μαλανδράκης, κερδίζει. Γιατί ναι μεν αφηγείται μια ιστορία, μεγάλο

Μόνο η νύχτα, John Williams

Εικόνα
  Το «Μόνο η νύχτα», αποτελεί την πρώτη συγγραφική απόπειρα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα. Στην καρδιά αυτής της ιστορίας, την οποία ο Williams έγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία, βρίσκεται ένα τραυματικό γεγονός που έχει τις ρίζες του στο παρελθόν του Άρθουρ, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου. O Άρθουρ Μάξλεϊ, είναι ένας καταθλιπτικός νέος, ο οποίος καταφεύγει στο ποτό για να μουδιάσει τον πόνο που του έχει προκαλέσει ένα τραυματικό γεγονός του παρελθόντος, έχει ήδη στον ενεργητικό του έναν νευρικό κλονισμό και φλερτάρει επικίνδυνα με την παράνοια. Η μοναξιά που νιώθει, μοιάζει να απελευθερώνεται από κάθε κύτταρο του κορμιού του. Οι οξυμένες αισθήσεις του διογκώνουν τον περιβάλλοντα χώρο, τονίζοντας έτσι την ματαίωση που νιώθει. Ο συγγραφέας,   ρίχνει εξαρχής άγκυρες, οι οποίες κρατούν τον αναγνώστη δεμένο στην ιστορία του μοναχικού, πληγωμένου Άρθουρ, κλιμακώνοντας έτσι σταδιακά την αγωνία του να μάθει τι πραγματικά συνέβη στο παρελθόν του νεαρού πρωταγωνιστή που να τον έχει οδηγήσει

Ανάμισης Ντενεκές, Γιάννης Μακριδάκης

Εικόνα
  Το 2006, ο 35χρόνος μαθηματικός, Γιάννης Μακριδάκης, δένει πρόχειρα τα μακριά του μαλλιά, παίρνει ένα σακίδιο, ένα μαγνητόφωνο και μερικά σημειωματάρια και ξεκινά για τα Καρδάμυλα της Χίου (Χιώτης και ίδιος), ώστε να ακολουθήσει, ενενήντα ολόκληρα χρόνια μετά, την πορεία ζωής του θρυλικού φυγόδικου του νησιού, Γιώργη Πέτικα. Το αποτέλεσμα ήταν, δύο χρόνια μετά, να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Εστία το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ανάμισης Ντενεκές», ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό ντεμπούτο που έχει ανατυπωθεί πάνω από δεκαπέντε φορές μέχρι σήμερα. Χίος, 1914. Λίγο πριν το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, στο λιμάνι του νησιού, το οποίο είναι κατάμεστο από πρόσφυγες των τουρκικών παράλιων, φτάνει από την Αμερική, ο Γιώργης Πέτικας.  Όντας ο μεγαλύτερος απ΄τα οκτώ αδέρφια του, ο Γιώργης επωμίστηκε το βάρος της ζωής στην ξενιτιά, με σκοπό να προικίσει τις αδερφές του. Τώρα όμως επιστρέφει με σκοπό να φτιάξει τη ζωή του, να παντρευτεί. Όμως η μοίρα έχει άλλα γραμμένα για τον μικρόσωμο ά

Ο Ιππόκαμπος, Αντώνης Μυλωνάκης

Εικόνα
  «Είχαν δίκιο   λοιπόν οι δάσκαλοι, η μνήμη είναι αρρώστια. Τρώει ό,τι βρει κι αφήνει για το τέλος τα μάτια. Κάθε επίσκεψη στο   παρελθόν, στοίχιζε κι από λίγη ζωή». Ο ιππόκαμπος, βρίσκεται εσωτερικά στον κροταφικό λοβό κι είναι εκείνο το μέρος του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον σχηματισμό της μνήμης και των έλεγχο των συναισθημάτων. Κι είναι αυτές οι δύο έννοιες, η μνήμη και τα συναισθήματα, οι βασικοί αφηγηματικοί άξονες αυτής εδώ της ιστορίας με κεντρική ηρωίδα την δεκαεξάχρονη Άλις Γουόντερ, μια ηρωίδα εμπνευσμένη από την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, aka Alice in Wonderland . Βρισκόμαστε σε έναν τόπο άγνωστο και άχρονο, ο οποίος έχει πληγεί από μια ακτινοβολία υπεύθυνη για την δημιουργία τοξικών δακρύων, που έχει σαν αποτέλεσμα την τύφλωση. Οι άνθρωποι απαγορεύεται να έχουν συναισθήματα οποιουδήποτε είδους, γι’αυτό φροντίζουν να καταναλώνουν σε καθημερινή βάση ροζ χάπια λήθης. Ό,τι βιώνεται, αυτόματα ξεχνιέται. Έτσι διασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία κι η τήρηση κανόνων της Νέ