Το Τετράδιο Των Συνταγών, Ζακυ Ντυράν

 

Όταν ήμουν παιδί, κάθε Κυριακή επισκεπτόμασταν τους γονείς της μητέρας μου και τρώγαμε μαζί τους. Ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά, που η γιαγιά μου το μαγείρευε καταπληκτικά, ήταν το χοιρινό με πράσο.Από τότε που έφυγαν και οι δύο από τη ζωή, δυσκολεύομαι να περάσω έξω από το σπίτι στο οποίο έζησαν εξήντα ευτυχισμένα χρόνια και του οποίου οι τοίχοι αντηχούν ακόμα θαρρώ τα παιδικά μας  γέλια και δεν υπήρξε φορά που έφτασε στη μύτη μου η μυρωδιά του συγκεκριμένου φαγητού, χωρίς να γεμίσουν δάκρυα τα μάτια μου. Δάκρυα θλίψης για την απώλεια που μένει αναντικατάστατη αλλά και νοσταλγίας για όλες τις υπέροχες στιγμές που μοιράστηκα μαζί τους.

«Το Τετράδιο των συνταγών», πραγματεύεται αυτό ακριβώς. Το πόσο αναλλοίωτες μένουν στο χρόνο οι αναμνήσεις αγαπημένων μας προσώπων, ιδίως όταν είναι συνδεδεμένες με γεύσεις και μυρωδιές. Ο Ζακυ Ντυράν, ο οποίος είναι αρθρογράφος γαστρονομίας  της γαλλικής Liberation, έχω την εντύπωση πως γράφει ένα βιβλίο με αποτυπωμένα δικά του βιώματα, αν όχι δικές του αναμνήσεις, χωρίς να γνωρίζω αν αυτό ισχύει.

Στο πρώτο μέρος, που μοιάζει με επιστολή προς τον ετοιμοθάνατο πατέρα του, ο ήρωας του Ντυράν, μας αφηγείται τις τελευταίες στιγμές των δυο αντρών στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Έπειτα, ο ορφανός πλέον αφηγητής, παραδίδει τη σκυτάλη στον παιδικό του εαυτό, κάνοντας μια μακρά αναδρομή στο παρελθόν και τη συνύπαρξη τους από τότε που τους εγκατέλειψε η μητέρα του.

Δεν θα σας κρύψω πως, αν δεν ήμουν τόσο ευσυγκίνητη, το βιβλίο ίσως να μου άνοιγε και την όρεξη μιας και είναι γεμάτο μυρωδιές, υλικά, γεύσεις, μπαχαρικά και συνταγές που πλέκονται μαγικά με  την αφήγηση του Ζυλιέν. Το βιβλίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια από εκείνες τις γλυκές ταινίες που βάζεις να δεις μια Κυριακή απόγευμα και καταλήγεις να τραντάζεσαι από το κλάμα.

Τρυφερό, συγκινητικό μα κι ευκολοδιάβαστο, το «Το τετράδιο των συνταγών», είναι ένα γλυκόπικρο βιβλίο, όπως η ίδια η ζωή.

Αναζητήστε το και αφεθείτε.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.