H Ζώνη του Λυκόφωτος, Nona Fernandez

 

«Ας ανοίξουμε αυτή την πόρτα με το κλειδί της φαντασίας μας. Πίσω της θα βρούμε μια διαφορετική διάσταση. Εισέρχεστε σε έναν μυστικό κόσμο ονείρων και ιδεών. Εισέρχεστε στη ζώνη του λυκόφωτος.»

Χιλή 1984. Δικτατορία Πινοτσέτ. Ένας άνδρας της μυστικής αστυνομίας εισβάλλει στα γραφεία του αντιπολιτευόμενου περιοδικού “Cauce”, επιθυμώντας να ομολογήσει τις αποτρόπαιες πράξεις του καθεστώτος, στις οποίες ο ίδιος έχει λάβει μέρος. Το επόμενο τεύχος που θα κυκλοφορήσει με τη μαρτυρία του, θα φέρει στο εξώφυλλο τον τίτλο «Έχω βασανίσει».Η συγκεκριμένη πραγματική ιστορία στάθηκε πηγή έμπνευσης για τη Χιλιανή βραβευμένη συγγραφέα, ηθοποιό και σεναριογράφο, ώστε να γράψει αυτό το τόσο ιδιαίτερο βιβλίο που μοιάζει να ακροβατεί ανάμεσα στη μαρτυρία και τη μυθοπλασία, το ντοκουμέντο και την ποίηση.

Στη «Ζώνη του Λυκόφωτος» η Fernandez δεν αρκείται στην απλή καταγραφή των αιματηρών γεγονότων εκείνης της σκοτεινής, για το έθνος της, εποχής, αλλά περνά στην αντίπερα όχθη, στην πλευρά των «κακών», στη ζώνη του λυκόφωτος. Επιθυμία της είναι να ρίξει φως στα κίνητρα όσων έγιναν βασανιστές, να εξερευνήσει μέχρι που φτάνει κάποιος τυφλωμένος από υποταγή αλλά κυρίως να γράψει την αλήθεια, η πολυδιάστατη φύση της οποίας απαιτεί να φωτιστούν όλες οι πλευρές της ιστορίας.

Στην ολότελα μη γραμμική αφήγησή της, τα παιδικά της χρόνια μπλέκουν με τον άντρα «που βασάνιζε», η αναζήτηση εξαφανισμένων μετατρέπεται σε αναζήτηση πτωμάτων, ο Τύπος φιμώνεται κι η ίδια η συγγραφέας παραλληλίζει τη δική της ζωή με εκείνων που, από τη μια στιγμή στην άλλη βυθίστηκαν στην ανυπαρξία με τους οικείους τους να περιφέρουν αιώνια μια χαίνουσα πληγή που κακοφορμίζει όσο οι αγαπημένοι τους δεν εντοπίζονται.

Στη «Ζώνη του Λυκόφωτος» η συγγραφέας μοιάζει να βάζει σε διάλογο τη μνήμη με το παρόν, θέλοντας να σκιαγραφήσει το ντροπιαστικό παρελθόν ενός ολόκληρου Έθνους, μα κυρίως να τονίσει πως, εκτός από τα θύματα, πρέπει να θυμόμαστε και τα τέρατα, έτσι ώστε να μην πλάσουμε καινούρια.