Τα φιλιά, Manuel Vilas

 

Ο Σαλβαδόρ, ο μοναδικός αφηγητής του τελευταίου μυθιστορήματος του διάσημου Ισπανού συγγραφέα, είναι ένα 58χρονος δάσκαλος που βγαίνει σε πρόωρη σύνταξη λόγω εξασθενημένης μνήμης και βρίσκει καταφύγιο σε ένα ξύλινο σπίτι στο βουνό, μια μέρα πριν η Ιαπωνία  μπει σε καραντίνα. Με λιγοστές αποσκευές κι ένα αντίτυπο του Δον Κιχώτη, ο Σαλβαδόρ θα καταλύσει στο ξύλινο ησυχαστήριό του για να προστατευτεί από τον άγνωστο ιό κι εκεί, στην μέση του πουθενά, θα βρει τον έρωτα.

Τώρα που ο θάνατος γίνεται πιο «απτός» από ποτέ, η Μονσεράτ κι ο έρωτας που τρέφει για εκείνη, θα γίνουν η ασπίδα του στον άγνωστο πόλεμο που η ανθρωπότητα έχει ανοίξει με την πρωτόγνωρη πανδημία. Είναι όμως ο έρωτας το αντίδοτο στην τρέλα που ζούμε; Μπορεί ένας έρωτας να ανθίσει μέσα στον πλήρη περιορισμό;

Στο βιβλίο του Vilas, το παρελθόν διασταυρώνεται με το παρόν, μέσα από τις αναδρομές του ήρωα στην πρότερη ζωή του, η ιστορία επαναλαμβάνεται, τα πάντα γύρω μας τίθενται υπό αμφισβήτηση κι ένας ολοκληρωτικός επαναπροσδιορισμός του «εγώ» και του «εμείς» λαμβάνει χώρα, τη στιγμή που ο ήρωάς του βιώνει τον απόλυτο έρωτα ή καλύτερα, μια εξιδανικευμένη αγάπη που μοιάζει να στερείται μελλοντικής ευημερίας, ωστόσο κλονίζει συθέμελα το αβέβαιο παρόν του.

Τα φιλοσοφικά ερωτήματα που διατρέχουν όλο το κείμενο του Vilas, του προσδίδουν ένα στοχαστικό, μάλλον ενδοσκοπικό χαρακτήρα. Τα κύρια θέματα που φαίνεται να απασχολούν το συγγραφέα, είναι ο έρωτας, η ηλικία, η μοναξιά, οι δεύτερες ευκαιρίες κι η λήθη, ενώ σε πολλά σημεία, μέσω του ήρωά του, εκφράζει τις ανησυχίες του για τον υπερκαταναλωτισμό και την οικολογική καταστροφή που συντελείται, ενώ δεν παραλείπει να ασκήσει οξεία κριτική στον πρωθυπουργό της χώρας του.

Αν και γλυκόπικρο, το βιβλίο αυτό εξυμνεί την ομορφιά που συνεχίζει να υπάρχει στον κόσμο και παρουσιάζει την αγάπη ως τη μοναδική σωσίβια λέμβο μας στο ορμητικό ποτάμι του χρόνου. Ίσως είναι ο έρωτας η μοναδική οικουμενική γλώσσα που παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο, και μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, όχι με λέξεις, αλλά…με φιλιά.