Ο Δύτης, Μίνως Ευσταθιάδης



 

«Μια συνηθισμένη χαμογελαστή φωτογραφία καλλιστείων κι ένας πόλεμος για το τέλος των χαμόγελων. Η εντολή κάποιου αξιωματικού που εχθρεύεται την ομορφιά και η σύλληψη δυο γυναικών που θα γίνουν μάρτυρες της ομορφιάς. Το Σπίτι της Αλήθειας κι η εποχή του ψέματος. Ένας μελετητής της Αρχαίας Τραγωδίας που προσπάθησε  να αποτρέψει τη νέα τραγωδία. Ξημέρωμα με μια γυναίκα πνιγμένη στη θάλασσα του λιμανιού και ξημέρωμα με δυο καταζητούμενους ζωντανούς στη θάλασσα του νησιού.»

«Ο Δύτης» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα που διάβασα με κεντρικό ήρωα τον ιδιωτικό ερευνητή Κρις Παπας ή αλλιώς Χρήστο Παπαδημητρακόπουλο, το οποίο αγόρασα μετά την ανάγνωση του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Κβάντι» που λάτρεψα. Όταν αρχικά το έπιασα στα χέρια μου, προσπάθησα να συσχετίσω τον αρουραίο του εξωφύλλου με τον τίτλο, όπως κάνω πάντα. Όταν το τελείωσα, το σοκ μου ήταν τέτοιο που δεν ξέρω αν τελικά ήθελα να μάθω τον συσχετισμό.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι πραγματεύεται το βιβλίο. Νομίζω η πρώτη παράγραφος που παρέθεσα είναι αρκετή. Θα αρκεστώ στο να πω πως «Ο Δύτης» είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα νουάρ μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Ο συγγραφέας χαρίζει τους αναγνώστες του βιβλίου ένα σκοτεινό ταξίδι που ξεκινά στο Αμβούργο και καταλήγει στο βυθό της ελληνικής θάλασσας. Ακολουθούμε τον ιδιωτικό ερευνητή στο ταξίδι του αυτό από τη Γερμανία στην Ελλάδα, προς αναζήτηση της αλήθειας. Μιας αλήθειας που όσο ο ήρωας την προσεγγίζει, τόσο βυθίζεται σε ένα πηχτό σκοτάδι μέσα από το οποίο μόνο αλώβητος δε θα βγει.

Ο Ευσταθιάδης γράφει ένα τόσο ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, με μυστηριώδης πλοκή και αγωνία που κορυφώνεται σελίδα τη σελίδα για να φτάσει στο σοκαριστικό κι ανατριχιαστικό φινάλε, που ναι μεν προσφέρει τη λύση του μυστηρίου, αλλά αφήνει τον αναγνώστη κυριολεκτικά χωρίς ανάσα, λες και η αλήθεια είναι η μόνη που απελευθερώθηκε από το βυθό μαζί με τον «Δύτη». Ο αναγνώστης βρίσκεται ακόμα εκεί, βυθισμένος, ξέπνοος, σοκαρισμένος να αναρωτιέται πόση ευφυία διαθέτουν κάποιοι συγγραφείς. Και να ανυπομονεί για το επόμενο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τριαντάφυλλα Επί Πιστώσει, Elsa Triolet

Μόνο η νύχτα, John Williams

Ο Ιππόκαμπος, Αντώνης Μυλωνάκης