Οι Μάγισσες του Βάρντε, Κίραν Μίλγουντ Χαργκρειβ

«Μάγισσα ή όχι, τι σημασία έχει;

 Τέτοιο θάνατο δε θα ευχόταν σε κανέναν.»

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1617, ακριβώς έξω από τις ακτές της νήσου Βάρντε, στο βορειοανατολικό άκρο της Νορβηγίας, μια καταιγίδα ξέσπασε τόσο ξαφνικά, που αυτόπτες μάρτυρες είπαν πως ήταν σαν να την προκάλεσαν μαγικές δυνάμεις. Μέσα σε λίγα λεπτά πνίγηκαν σαράντα άντρες. Σε αυτό το ήδη απομακρυσμένο κι έρημο μέρος, η απώλεια των αντρών ήταν ολέθρια.

Εμπνευσμένο από αυτό το πραγματικό, τραγικό γεγονός, το πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως Κίραν Μίλγουντ Χάργκρειβ, αφηγείται την ιστορία των γυναικών που έμειναν πίσω, έχοντας να διαχειριστούν το βαρύ φορτίο της απώλειας αγαπημένων τους προσώπων και ταυτόχρονα να πολεμήσουν για την επιβίωσή τους. Σε αυτό τον αφιλόξενο τόπο, λίγο καιρό μετά το τραγικό γεγονός, θα φτάσει ο Αβεσσαλώμ Κόρνετ, ένας αδίστακτος άνδρας που στο όνομα της θρησκείας που με τόσο σθένος υπερασπίζεται σε κάθε του βήμα, θα διαπράξει φρικαλεότητες σε βάρος των γυναικών του νησιού.

Προσωπικά θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν είναι απλώς ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά περισσότερο μια μοντέρνα παραβολή της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία ακόμα και σήμερα δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα, τις γυναίκες με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, εκείνες που από επιλογή τους δεν τεκνοποίησαν ή δεν επιθυμούν να έχουν στο πλευρό τους κάποιο σύντροφο, ακόμη κι εκείνες που ίσως λόγο συγκυριών δεν μπόρεσαν ή δε θέλησαν να μπουν στα καλούπια μιας «καθωσπρέπει» κοινωνίας.

Οι γυναίκες του Βάρντε ήταν ανεξάρτητες, χειραφετημένες, δυνατές, μη διαχειρίσιμες, συνεπώς αποτέλεσαν κόκκινη σημαία για την ανδροκρατούμενη κοινωνία. Και μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν- ευτυχώς- αυτές οι πρακτικές στο σύγχρονο Δυτικό  κόσμο, μην ξεχνάμε όμως πως σε κάποια άλλα μέρη της γης, γυναίκες λιθοβολούνται μέχρι θανάτου.

«Οι μάγισσες του Βάρντε» είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο μυρωδιές κι άγρια τοπία, περιγραφές που χτίζουν αργά αργά τους ήρωες του βιβλίου, μάγια, δίκες και φωτιές, ένα βιβλίο για το θρησκευτικό φανατισμό αλλά και την αγάπη που φυτρώνει ακόμα και στα πιο άγονα εδάφη.