Λάμπετε στο σκοτάδι, Λιλιανα Κολανσι

                          «Είναι αλήθεια ότι λάμπετε στο σκοτάδι;»

Το λογοτεχνικό τσουνάμι που σήκωσε η Fernanda Melchor με την εποχή των Τυφώνων, φαίνεται πως -ΕΥΤΥΧΩΣ- άνοιξε το δρόμο και για την ανάδειξη έτερων γυναικείων λογοτεχνικών φωνών από τη Λατινική Αμερική, όπως αυτή της Βολιβιανής Λιλιάνα Κολάνσι που συστήνεται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό με την συλλογή διηγημάτων της «Λάμπετε στο σκοτάδι».

Όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στον επίλογο του βιβλίου της, πηγή έμπνευσης για την παρούσα συλλογή διηγημάτων στάθηκε το πραγματικό περιστατικό ραδιενεργούς μόλυνσης στην Γκοϊάνια της Βραζιλίας  το 1987, ωστόσο τα διηγήματα που την απαρτίζουν, αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας.

Η Κολάνσι γράφει έξι φουτουριστικά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, που ξεκινούν  από τους ανθρώπους των σπηλαίων και καταλήγουν σε ένα δυσοίωνο για την ανθρωπότητα μέλλον, το οποίο όμως φαντάζει πιο κοντά από ποτέ. Τα διηγήματα της Κολάνσι βρίθουν από συμβολισμούς που αναδεικνύουν με παραστατικότητα την αέναη επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον αλλά και τις επιπτώσεις του τρόπου ζωής μας σε αυτό, οι οποίες θα αντηχούν ίσως και για αιώνες μετά την αποχώρησή μας από αυτό τον κόσμο.

Μια δεινή αφηγήτρια, όπως αποδεικνύεται ότι είναι η Κολάνζι, έχει την ικανότητα να αναδείξει τις παθογένειες της κοινωνίας της οποίας είναι μέλος και η ίδια, ακόμη και μέσα από κείμενα επιστημονικής φαντασίας – δυστοπίας, όπου οι άνθρωποι φοράνε «θρησκευτικά κολάρα υπακοής», παιδιά παίζουν μέσα σε μαγνητικά πεδία κι άνθρωποι καταναλώνουν κρέας που τεμαχίζεται και «ξαναφυτρώνει» αν ο τεμαχισμός γίνει με προσοχή.

Η τυφλή αστυνομική βία, ο θρησκευτικός φανατισμός, η ελλιπής παιδεία, η ανέχεια, η εξαθλίωση, τα ναρκωτικά, η πορνεία, η μητρότητα, η αναζήτηση ταυτότητας κι η ζωή σε χώρες όπου η επιβίωση μοιάζει με ανίκητη πίστα βιντεοπαιχνιδιού, είναι μόνο κάποια από τα θέματα που θίγονται στα διηγήματα της Κολάνζι.