Καθώς Ψυχορραγώ, William Faulkner

 

Αμερικανικός Νότος, καλοκαίρι του 1930. Στην κορυφή ενός απομακρυσμένου λόφου βρίσκεται το σπίτι της οικογένειας Μπάντρεν. Κι ενώ η θύελλα φαίνεται να πλησιάζει απειλητικά, τα μέλη της οικογένειας ετοιμάζονται να αποχαιρετήσουν την ετοιμοθάνατη μητέρα και σύζυγο, Άντι Μπάντρεν που ψυχορραγεί, ενώ ακούει το μεγάλο της γιο Κας, που είναι ξυλοκόπος, να ετοιμάζει το φέρετρο της. Όταν λίγες ώρες αργότερα εκείνη φύγει από τη ζωή, η οικογένεια θα ξεκινήσει ένα μακάβριο ταξίδι προς το  Τζέφερσον, με σκοπό να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία, να θαφτεί στον τόπο καταγωγής της.

Το «Καθώς Ψυχορραγώ» είναι ένα γκροτέσκο οδοιπορικό μιας αγροτικής οικογένειας του βασανισμένου Αμερικανικού Νότου προς την εκπλήρωση μιας τελευταίας επιθυμίας που θα πάρει την  μορφή μαύρης κωμωδίας με βαθιά τραγική υπόσταση, εξαιτίας των όσων ευτράπελων θα συμβούν κατά τη διάρκειά του. Η αργοπορία των δύο μικρότερων γιων της ετοιμοθάνατης γυναίκας, ο αδυσώπητος καιρός, το φουσκωμένο ποτάμι, τα αναποδογυρισμένα γεφύρια κι η άρνησή τους να τη θάψουν πριν το σώμα της αποσυντεθεί εντελώς, όλα μοιάζουν να συντελούν μοιραία στην άρνηση του αποχωρισμού και της συνειδητοποίησης της απώλειας.

Παρά τη δύστροπη -και συνάμα αριστουργηματική- γραφή του Φώκνερ, η αφήγηση ρέει αβίαστα και συμπαρασύρει τον αναγνώστη στη δίνη μιας συγκλονιστικής ιστορίας όπου ένοχα μυστικά κι ανομολόγητες αμαρτίες αναδύονται στην επιφάνεια, όπως τα φερτά υλικά του φουσκωμένου ποταμιού. Οι πολλαπλοί αφηγητές της, δίνουν τις διαφορετικές οπτικές του ίδιου συμβάντος, με τη μορφή εσωτερικών μονολόγων, πολλές φορές χωρίς συνοχή. Ωστόσο,τα κομμάτια της ιστορίας που ίσως δεν γίνονται αντιληπτά μέσα από τους παραληρηματικούς μονολόγους των ηρώων, συμπληρώνονται αργότερα, συνθέτοντας μια ανατριχιαστική ιστορία με πασιφανείς κοινωνικές προεκτάσεις.

Η θρησκεία, ο ρατσισμός, η μητρότητα, η απώλεια, η ανέχεια, η ηθική κι η έλλειψή της αλλά και οι ψυχικές διαταραχές, είναι μόνο κάποια από τα θέματα τα οποία θίγονται μέσα στο βιβλίο αυτό, ένα βιβλίο που- πλαισιωμένο από τις μαγευτικές περιγραφές του Αμερικανικού Νότου- μιλά για όσα δεν τολμούμε να πούμε και μένουν μετέωρα ανάμεσά μας, μέχρι ο χρόνος να εξαλείψει κάθε δυνατότητα να ειπωθούν.

Υπέροχο!